Τι συμβαίνει όταν κάνουμε την ανάγκη μας;

Κάθε φορά που πηγαίνουμε στην τουαλέτα,δίνουμε μια περίτεχνη παράσταση-δύο νευρικά συστήματα εργάζονται  με τέλειο συγχρονισμό για να ξεφορτωθούν τα απόβλητά μας με όσο το δυνατόν με πιο διακριτικό και υγιεινό τρόπο.

Ελάχιστα άλλα ζώα κάνουν την ανάγκη τους με τρόπο τόσο θαυμαστό και μεθοδικό.Το σώμα μας έχει αναπτύξει ένα σωρό μηχανισμούς και τεχνικές προκειμένου να αφοδεύουμε όπως πρέπει.Η πρώτη έκπληξη προέρχεται από την πολυπλοκότητα των σφιγκτήρων μας.Στην πλειονότητα τους,οι άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι μόνο με τον εξωτερικό σφιγκτήρα,τον μυ που ελέγχουμε συνειδητά,που τον σφίγγουμε και τον χαλαρώνουμε κατά το δοκούν.Εκεί κοντά υπάρχει ένας άλλος μυς,παρόμοιος, ο οποίος δεν υπόκειται στον συνειδητό μας έλεγχο.

Όταν ο εγκέφαλος κρίνει ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να πάμε στην τουαλέτα,ο εξωτερικός σφιγκτήρας υπακούει και παραμένει ερμητικά κλειστός.Ο εσωτερικός σφιγκτήρας από την άλλη,αντιπροσωπεύει τον ασυνείδητο εσωτερικό μας κόσμο.Ενδιαφέρεται μόνο να διασφαλίζει ότι όλα λειτουργούν όπως πρέπει μέσα μας.Οι δύο σφιγκτήρες οφείλουν να συνεργάζονται.Όταν τα απομεινάρια των τροφών φτάνουν στον εσωτερικό σφιγκτήρα, η ανακλαστική αντίδραση του μυ είναι να ανοίξει.Ωστόσο,δεν ανοίγει τις πύλες αφήνοντας τα πάντα ελεύθερα,κάτι που θα ανάγκαζε έτσι τον εξωτερικό σφιγκτήρα να αντιμετωπίσει έναν κατακλυσμό.

Τη στιγμή που ο εγκέφαλος συνειδητοποιεί πως είναι “ώρα για τουαλέτα”, χρειάζεται ελάχιστα δευτερόλεπτα για την αρχική εκτίμηση της κατάστασης και αμέσως μετά στέλνει μήνυμα στον σφιγκτήρα.Ο εσωτερικός σφιγκτήρας είναι πραγματικά ζόρικος τύπος.Το σλόγκαν του είναι “αν πρέπει να τα αμολήσω,τίποτα δε με σταματά!”.Από την άλλη, ο εξωτερικός σφιγκτήρας είναι αναγκασμένος να αντιμετωπίζει τις ιδιοτροπίες και τις πολλαπλές παραμέτρους του έξω κόσμου.

Δηλαδή,αν καταπιέζουμε συχνά ή για πολλή ώρα την ανάγκη μας να πάμε τουαλέτα, ο εσωτερικός σφιγκτήρας αρχίζει να πτοείται.Ορισμένοι σφίγγονται με όλες τους τις δυνάμεις για να συγκρατήσουν τα αέρια,ανεξαρτήτους κόστους και καταλήγουν να επιστρέφουν με δυσκολία σπίτι τους,υποφέροντας από κοιλόπονο.Στην πραγματικότητα,έχουμε την ικανότητα να τον επανεκπαιδεύσουμε απόλυτα.Αυτό σημαίνει ότι ο σφιγκτήρας και οι μύες που τον περιβάλλουν σωφρονίζονται τόσο συχνά από τον εξωτερικό σφιγκτήρα ώστε τελικά τρομοκρατούνται.Αν η επικοινωνία μεταξύ των δύο διακοπεί εντελώς,το αποτέλεσμα είναι η δυσκοιλιότητα.

Με την συνεργασία του εσωτερικού και του εξωτερικού σφιγκτήρα και την μετάδοση των μηνυμάτων μεταξύ τους, ο οργανισμός ανταμείβεται. Όταν οι δύο σφιγκτήρες αποκαταστήσουν τη μεταξύ τους επικοινωνία και υπάρξει αφοδευτική πειθαρχία,οι επισκέψεις στην τουαλέτα θα γίνονται σίγουρα πιο ευχάριστες.